Chociaż jest to w dużej mierze prawda, istnieje pewna trudność z tym stwierdzeniem. Chociaż wolelibyśmy twierdzić inaczej, marihuana może również potencjalnie wpływać negatywnie na nasze zdrowie. W tym artykule skupimy się na zdrowiu psychicznym i wybranych chorobach należących do tej kategorii.
Celem tego artykułu jest przedstawienie nieobiektywnego przeglądu medycznego marihuany i tego, jak może ona wpływać na ciebie.
Stany lękowe
Biorąc pod uwagę, że prawie 40 milionów osób w Stanach Zjednoczonych zmaga się z lękiem, nie jest zaskoczeniem, że wiele z nich zwraca się do produktów z konopi indyjskich w poszukiwaniu odpowiedzi. Tradycyjne leki, takie jak benzodiazepiny, są znane z tego, że uzależniają, a pod koniec dnia jedynie tłumią lęk, zamiast go leczyć.
Jeśli masz styczność z konopiami indyjskimi wystarczająco długo, prawdopodobnie spotkałeś osoby, które doświadczyły zarówno paranoi, jak i ulgi w stanach lękowych. Ale w jaki sposób jedna substancja może mieć dwa wyraźnie różne skutki dla niektórych osób? W dużej mierze ma to związek ze sposobem, w jaki tetrahydrokannabinol (THC) działa w naszym organizmie. Kiedy spożywamy THC, łączy się on bezpośrednio z naszymi receptorami kannabinoidowymi 1 (często określanymi jako receptory CB1).
Receptory te są w dużej mierze obecne w mózgu i układzie nerwowym i są odpowiedzialne za szereg funkcji, w tym za układ limbiczny mózgu i układ nagrody. Receptory CB1, wraz z resztą naszego układu endokannabinoidowego (ECS), przyczyniają się do kontroli i przetwarzania lęku, strachu i stresu. Ponieważ THC hamuje ECS w sposób, w którym typowa komunikacja jest zaburzona, lęk może się zwiększać lub zmniejszać.
Wynik w dużej mierze zależy od ogólnej osobowości danej osoby, jednak zaobserwowano, że dawka może również odgrywać znaczącą rolę. W jednym z badań uczestnikom podano określoną ilość THC i poddano ich „psychospołecznym zadaniom stresowym”. Badanie wykazało, że osoby, które spożyły niewielką ilość THC (7,5 mg) wykazały spadek lęku, podczas gdy osoby, które spożyły większą dawkę (12,5 mg) wykazały wzrost lęku. Oczywiście, podobnie jak w przypadku silniejszych narkotyków psychodelicznych, reakcja danej osoby na THC jest w dużej mierze zdeterminowana przez jej otoczenie. Innymi słowy, ktoś jest bardziej skłonny do „wyluzowania się”, gdy jest z grupą przyjaciół grających w gry wideo i bardziej skłonny do „wariowania”, gdy prezentuje się na ważnej rozmowie kwalifikacyjnej.
Nie można jednak zaprzeczyć, że niektóre osoby zawsze odczuwają większy niepokój po spożyciu THC. Z tego powodu kannabidiol (CBD) przyciąga wiele uwagi jako potencjalna ulga. Bez psychoaktywności, CBD ma zdolność pośredniego wysyłania naszego ECS w stan homeostazy. Ponieważ nasz ECS jest odpowiedzialny za tak wiele funkcji w naszym codziennym życiu, nie jest zaskoczeniem, że wiele osób znajduje ulgę w różnych schorzeniach dzięki CBD. Jeśli chodzi o lęk, przeprowadzono około 30 badań na zwierzętach, w których obserwowano działanie CBD podczas testu behawioralnego. Wszystkie z nich wykazały, że większe dawki CBD pozostają nieskuteczne, ale niższe dawki wydają się zapewniać tym zwierzętom ulgę w lęku.
Zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD)
Niektóre osoby zmagające się z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD) używają marihuany jako środka samoleczenia. Mówiąc dokładniej, osoby te zwykle zmagają się z poważniejszymi objawami, takimi jak pobudzenie, drażliwość i niezdolność do samokontroli. Istnieje tak niewiele badań nad konopiami indyjskimi w leczeniu ADHD, że niezwykle trudno jest określić, czy są one pomocne.
Jedyne godne uwagi badania dotyczą przeglądu z 2016 roku, w którym naukowcy przeanalizowali szereg forów internetowych. W ramach 286 wątków, około 25% uczestników zgłosiło stosowanie marihuany w leczeniu ADHD. Zebrane dowody są następujące:
• 8% postów dotyczyło negatywnych skutków zażywania marihuany,
• 5% postów dotyczyło odczuwania negatywnych i pozytywnych skutków marihuany,
• 2% postów dotyczyło braku wpływu na objawy ADHD.
Badania te wykazały przede wszystkim, że marihuana może pomóc w nadpobudliwości i impulsywności – ale wnioski te NIE są ostateczne. W rzeczywistości wielu specjalistów medycznych ma obawy, jeśli chodzi o nastolatków i dorosłych używających marihuany w leczeniu ADHD. Ta choroba psychiczna niesie ze sobą szereg zagrożeń i powikłań – od zmienionego rozwoju mózgu po wyższe ryzyko depresji – które marihuana może nasilać.
W badaniu z 2013 roku odkryto, że osoby z ADHD, które spożywały marihuanę, osiągały gorsze wyniki w testach dotyczących pamięci, zdolności werbalnych, poznawczych, podejmowania decyzji i reagowania. Nie wspominając już o tym, że większość z nich zaczęła regularnie używać marihuany przed ukończeniem 18 roku życia.
Depresja
Depresja jest jednym z najczęstszych zaburzeń zdrowia psychicznego – dotyka 350 milionów ludzi na całym świecie. Najtrudniejszym aspektem tej liczby jest fakt, że większość osób z depresją nie otrzymuje odpowiedniego leczenia. W związku z tym dość często ludzie sięgają po inne substancje w celu złagodzenia objawów – marihuana jest jedną z najbardziej godnych uwagi. Podczas gdy badania pozostają na wczesnym etapie, niektórzy specjaliści sugerują, że marihuana może być w stanie pomóc osobom z depresją, ponieważ może pomóc podnieść nastrój w ECS.
Jedna z grup naukowców z Uniwersytetu w Buffalo odkryła, że konopie indyjskie są w stanie promować produkcję endokannabinoidów u zwierząt z przewlekłym stresem. Chociaż nie jest to bezpośrednio związane z depresją, jest to dość znaczące, ponieważ stwierdzono, że przewlekły stres tłumi zdolność mózgu do wytwarzania endokannabinoidów. A to samo w sobie może prowadzić do depresji.
Mimo to, brak badań nadal nie potwierdza zdolności marihuany do leczenia depresji. Nie wspominając już o tym, że jeśli marihuana jest w stanie pomóc, to raczej jako tymczasowa ulga. Faktem jest, że nie ma możliwości, aby marihuana mogła wyleczyć depresję na dłuższą metę, a nawet jeśli okaże się, że ma ona zastosowanie medyczne, nadal wymagane będzie tradycyjne leczenie.
Co więcej, niektóre badania sugerują, że marihuana raczej prowadzi do depresji, niż ją leczy. Badania te wykazały, że u osób używających marihuany depresja jest diagnozowana znacznie częściej niż u tych, którzy jej nie spożywają. Badania te są tak samo wstępne, jak inne badania omówione na tej liście, a zatem bardziej prawdopodobne jest, że marihuana nie powoduje bezpośrednio depresji. Raczej osoby podatne na depresję – te z czynnikami ryzyka, takimi jak genetyka i środowisko – są bardziej skłonne do używania konopi indyjskich jako sposobu na złagodzenie emocji.
Schizofrenia
Często twierdzi się, że marihuana i inne narkotyki psychodeliczne mogą powodować schizofrenię. Nie jest to jednak prawdą. Podobnie jak w przypadku depresji, marihuana może ujawnić objawy schizofrenii u osób, które są już narażone na ryzyko ich wystąpienia. Mimo to, niektóre osoby używające marihuany mogą doświadczyć psychozy – stanu, który wywołuje objawy podobne do schizofrenii. Stan ten jest krótkotrwały i ustępuje po zakończeniu „haju”. Warto jednak wspomnieć, że niektóre badania wykazały, że ludzie doświadczają halucynacji i urojeń po spożyciu marihuany.
Co więcej, niektóre badania sugerują, że osoby cierpiące na schizofrenię są bardziej skłonne do nadużywania marihuany – nawet bardziej niż alkoholu. Naukowcy nie są do końca pewni, dlaczego tak się dzieje, ale uważają, że ma to coś wspólnego z faktem, że osoby ze schizofrenią uważają, że marihuana łagodzi objawy.
Warto zauważyć, że CBD może być w stanie walczyć ze schizofrenią. Chociaż jest tylko tyle badań, jedno z nich wykazało, że CBD pomogło poprawić objawy u osób cierpiących na tę chorobę. CBD pomogło również w redukcji tradycyjnych leków przeciwpsychotycznych.
Zaburzenia związane z nadużywaniem substancji
Wbrew powszechnemu przekonaniu, marihuana może uzależniać. Tak, nie jest tak uzależniająca jak substancje takie jak alkohol czy opioidy. Jednak ryzyko uzależnienia nadal istnieje i warto o tym porozmawiać.
Często określane jako „zaburzenie związane z używaniem marihuany”, uzależnienie od konopi indyjskich występuje przede wszystkim u osób zmagających się z zaburzeniami psychicznymi, takimi jak lęk lub depresja. Chociaż osoby te nie są fizycznie uzależnione (innymi słowy, ich ciała nie pragną marihuany), doświadczają uzależnienia psychicznego. Zastanów się przez chwilę – czy trudno ci zasnąć bez odrobiny marihuany przed snem? A może po tygodniu bez marihuany zauważyłeś, że jesteś wyraźnie bardziej niespokojny?
Powodem tych niewielkich objawów jest to, że mózg przyzwyczaił się do przyjmowania THC i ma trudności z wykonywaniem typowych funkcji bez niego. Ponownie, ten rodzaj uzależnienia nie jest tak intensywny jak w przypadku innych substancji i jest znacznie łatwiejszy do przezwyciężenia. Jednak pozostaje rzeczywistością, którą wielu decyduje się ignorować.
Niektórzy stwierdzili, że czynniki środowiskowe odgrywają najważniejszą rolę w rozwoju uzależnienia od konopi indyjskich. Jak zauważa dr Carl Hart, profesor psychologii na Uniwersytecie Columbia w Nowym Jorku: „Ma to wiele wspólnego z umiejętnościami odpowiedzialności…. Nie jest to idealne rozwiązanie, ale gdy spojrzymy na osoby uzależnione i na ludzi, którzy mają pracę i rodziny – mają obowiązki, są podłączeni do swoich społeczeństw, mają sieć społeczną – wskaźniki uzależnienia w tego rodzaju grupach są dramatycznie niższe niż u osób, które nie są podłączone do pracy, rodziny [i] sieci społecznych.” Ważne jest, abyśmy zauważyli, że nawet jeśli twierdzimy, że marihuana może uzależniać, nie jest to krzyk, aby jej unikać
Alkohol jest również niezwykle uzależniający, a większość społeczeństwa pozwala na jego spożywanie.
Podsumowanie
Ogólnym celem tego artykułu jest zilustrowanie dobrych i złych stron. Chociaż marihuana jest często okrzyknięta idealnym lekiem, nie jest to prawda. Bez wątpienia ma ona duży potencjał. Ale ma też zdolność do szkodzenia w sposób, którego niektórzy mogą się nie spodziewać.
Rozumiejąc naukę stojącą za marihuaną, mamy znacznie większą szansę na wykorzystanie jej dla dobra. Utrzymując wiedzę na temat tego, co jest korzystne, a co szkodliwe
